गुरुवार, 10 अक्तूबर 2013

ਉਮਰਾਂ ਲੰਬੀ ਚੁੱਪ …

ਉਮਰਾਂ ਲੰਬੀ ਚੁੱਪ  …

ਫਿਰ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ
ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਖਾਲੀ ਹੱਥ
ਇਝ ਹੀ ਤੁਰ ਜਾਵਾਂਗੀ .....


ਉਮਰਾਂ ਦੁਆਲੇ ਚਿਣੇ ਰੇਤ ਦੇ ਢੇਰ ਵਾਂਗ
ਸਾਰੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦੇ ਹੌਕੇ
ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚੋਂ
ਰੋੜ੍ਹ ਲੈ ਜਾਏਗੀ
ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੀਕ
ਛਿੱਲੇ ਹੋਏ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ...


ਅੱਜ ਫਿਰ 

ਦਰਦ ਨੇ ਨਵਾਂ ਚੋਲਾ ਧਾਰਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਖਿੜਕੀ
ਜੋ ਹੁਣ ਚੁੱਪ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਈ ਹੈ
ਬਸ ਅੱਜ 'ਤੋਂ ਅੱਖਰ -ਅੱਖਰ ਹੋਈ
ਇਕ ਗਹਰੀ ਜ਼ਰਦ ਚੁਪ ਬਣ ਗਈ ਹੈ
ਉਮਰਾਂ ਲੰਮੀ  ਚੁੱਪ .....
....

सोमवार, 12 अगस्त 2013


ਤੇਰਾ ਆਣਾ ... 

ਕੁੱਝ ਦਿਨ ... 
ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ 
ਬੜਾ ਹੁਸੀਨ ਜਿਹਾ ਤਸੱਵੁਰ ਸੀ
ਇਸ਼ਕ ਪਾਣੀਆਂ 'ਚ ਤੈਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ  
ਹਵਾ ਚੁੱਪ ਕੀਤੀ ਛਲਕਾ ਜਾਂਦੀ 
ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਜਾਮ ... 
ਮਨ ਅਵਾਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ 
ਮੈਂ ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੀ ਚੋਟੀ ਤੇ ਬੈਠੀ 
ਬੀਜ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸਾਰੇ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਬੀਜ 
ਅੰਬਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ... 
ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ 
ਕਿੰਝ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਅੱਗ ਨਾਲ 
ਪਿਘਲਦੇ ਨੇ ਸਿਤਾਰੇ 
ਕਿਵੇਂ ਮੁਹੱਬਤ ਜਲਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸਮ 
ਨਦੀ ਦੁਬਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਸਮੁੰਦਰ 'ਚ 
ਇਕ ਮੁੱਦਤ ਬਾਦ 
ਅੱਜ ਫੇਰ ਖਿਆਲਾਂ 'ਚ 
ਮੁਸਕਾਨ ਆਈ ਹੈ ...

बुधवार, 31 जुलाई 2013

ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਫੁੱਲ ....

ਸੋਚਾਂ ਸੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ 
ਪਰ ਹੀਰ ਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ 
ਕਦੇ ਕੈਦੋਂ ਨੇ
ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤੀਆਂ 
ਇੱਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸ਼ਾਇਰਾ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ 
ਵਕਤ ਦੀ ਕਿੱਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਟੰਗੀ 
ਮਜ਼ਬੂਰ ਖੜ੍ਹੀ ਹੈ ...

ਇਹਨਾਂ ਪੀੜਾਂ ਦੀ ਕਸਕ 
ਤੂੰ ਵੀ  ਸੁਣੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਦੇ
ਕਬਰਾਂ ਉੱਤੇ
ਸੂਹੇ ਗੁਲਾਬ ਨਹੀਂ ਖਿੜਦੇ
ਆਪਣੀ ਪਾਗਲ ਜਿਹੀ ਚਾਹਤ
ਅਤੇ
ਰੰਗੀਲੀਆਂ ਚੁੰਨੀਆਂ ਦੇ ਖ਼ਾਬ 
ਮੈਂ ਹੁਣ ਚੁੱਪ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਪਿੱਛੇ 
ਲੁਕਾ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ....
ਮੁਹੱਬਤ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ 
ਕੈਨਵਸ ਤੇ aੁੱਤਰਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ 
ਹਥੇਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਲਕੀਰਾਂ 
ਤਿੜਕ ਜਾਦੀਆਂ ਨੇ ..

ਚੱਲ ਤੂੰ ਇੰਜ ਜ਼ਖਮਾਂ ਉੱਤੇ
ਰੇਸ਼ਮੀ ਰੁਮਾਲ ਨਾ ਫੇਰ
ਰਾਤ ਹਉਕੇ ਭਰਨ ਲੱਗਦੀ ਹੈ 
ਬੇਜਾਨ ਹੋਏ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਬੁੱਤ
ਕੋਲ਼ ਖੜ੍ਹੇ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ
ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਤਲਾਸ਼ਦੇ ਨੇ 
ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਅੱਖਰ ਪੱਥਰ ਹੋ 
ਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ 
ਉੱਤਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ...

ਵੇਖ ਅੱਜ  ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਵੀ
ਸਹਿਮੀ ਜਿਹੀ ਖੜੀ ਹੈ
ਆ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ 
ਇਸਦੀ ਛਾਤੀ 'ਤੇ ਕੋਈ
ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਫੁੱਲ ਰੱਖ ਦੇ ....

रविवार, 7 जुलाई 2013

ਪੁਸਤਕ ਸਮੀਖਿਆ -


 ਪੁਸਤਕ ਸਮੀਖਿਆ -                ਇਕ ਦੀਵਾ ਇਕ ਦਰਿਆ (ਲੇਖਿਕਾ - ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ )
                                                         ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ - ਪੰਜਾਬੀ ਆਰਸੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ
                                                          ਕੈਨੇਡਾ
                                                          ਮੁੱਲ - 150 ਰੁਪਏ 
 
ਅਜੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਪਤਾ ਮੰਗਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਭੇਜਣ ਵਾਸਤੇ ...ਤੇ ਅੱਜ ਕਿਤਾਬ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ  ਵਿੱਚ ਹੈ . . ਏਨੀ ਜਲਦੀ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਤਾਬ ਆਸਾਮ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦੀ ...ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ...ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ 13  ਸੌ ਰੁਪਏ ਖਰਚ ਕੇ ਕੋਰੀਅਰ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ...ਮੇਰਾ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਮਾਣ  ਰਖਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦਿਲੋਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ  ਹਾਂ ...
ਕਿਤਾਬ  ਹੱਥ 'ਚ ਲੈ ਕਵਰ ਪੇਜ਼ ਨੂੰ ਬੜੀ ਦੇਰ ਤਕ ਇੱਕ ਟੱਕ  ਨਿਹਾਰਦੀ ਰਹੀ . ਪੰਜਾਬੀ ਆਰਸੀ ਮਿੱਤਰਤਾ ਕਲੱਬ ਉੱਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸਦਾ ਸਰਵਰਕ ਵੇਖ  ਚੁਕੀ ਸਾਂ  ਪਰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ ਕਿ  ਕੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ..ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ  ਇਕ ਦਰਿਆ 'ਤੇ ਇਕ ਦੀਵਾ ਹੈ ..ਜੋ ਕਿ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਾਮ ਵੀ ਹੈ ....ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣਾ ਕਵਰ ਪੇਜ਼ ਹੈ ......
ਇਹ  ਪੁਸਤਕ ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਨੇ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਬੀਟਾ  ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਦੀਦੀ ਸ਼ਾਇਰਾ  ਗੁਰਮੇਲ ਸੰਘਾ ਦੇ ਨਾਂਅ ...ਕਰੀਮ ਰੰਗੇ ਸਫ਼ਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸਜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਮਾਂ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਦੇ  ਹਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸ਼ਾਇਰ ਹਸਨ ਅੱਬਾਸੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮਕਾਰ ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼ ਜੀ ....
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੀਕ  ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੀ ਆਈ ਹਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ 'ਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੁੰਗਰਦੀ ਹੈ , ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਇੰਜ ਖੁਲ੍ਹਦੇ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਸਿੱਧਾ ਰੂਹ ਦੇ ਕੈਨਵਸ ਤੇ ਅੰਕਿਤ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹੋਣ  ..ਨਜ਼ਮਾਂ ਦੇ ਹਰਫ਼ ਪੁਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਮੰਜ਼ਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ  ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜਲਦੀ ਨਿੱਕਲ ਸਕਣਾ ਮੁਮਕਿਨ ਨਹੀਂ ....
 
ਸੋਗ ਦੇ ਕਾਲੇ ਲਿਬਾਸਾਂ

ਅਫਸੋਸ ਦੇ ਰਸਮੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚਕਾਰ
ਤੇਰੀ ਮੌਤ ਦੱਬੀ ਗਈ  ....
ਆਪਣੀ ਅਰਥੀ ਉਠਾ
ਤੇ ਤੁਰ ਜਾ ....
 
ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼ ਜੀ  ਸਵਾਗਤੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਰਖਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਨੇ , '' ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੰਵਾਦ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਲੰਬੇ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਧੂਣੀ  ਸੇਕੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਹਵਾ ਦੇ ਸ਼ੋਰ , ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਹਾਸੇ , ਖੌਫਨਾਕ ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਮੌਤ , ਦੀਵਾਰਾਂ ਅੰਦਰ ਜਿਉਂਦੇ ਮਾਰੂਥਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਓਹਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ....
 
ਤੁਫਾਨ ਦੇ ਝੰਬੇ
ਕੁਝ ਸੋਹਲ ਪੱਤੇ
ਮੇਰੀ ਬਾਰੀ 'ਤੇ ਆ ਬੈਠੇ
ਜਿਵੇਂ ਸਾਰੇ ਜੰਗਲ ਦਾ ਦਰਦ
ਨਾਲ ਲਿਆਏ ਹੋਣ ....
ਮੈਂ ਬਾਸ ..
ਤਿੜਕੇ ਬਦਨ ...ਸੁਫਨੇ ..ਸ਼ੀਸ਼ੇ
ਵੇਖ ਰਹੀ ਹਾਂ ...
ਮੋਏ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਵਿਰਲਾਪ
ਸੁਣ  ਰਹੀ ਹਾਂ .....
 
ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ  ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪੁਆਉਂਦੇ , ਦੱਸਦੇ ਨੇ " ਮੈਂ ਨਜ਼ਮ ਨੂੰ ਕਦੋਂ ਕਦੋਂ ਲਿਖਿਆ ਯਾਦ ਨਹੀਂ...ਨਜ਼ਮ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਲਿਖਦੀ ਰਹੀ ਹੈ...ਦਰਦ ਅਤੇ ਤਨਹਾਈ ਨੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚਲਾ ਪਾਣੀ ਸੋਖ ਕੇ...ਮੇਰਾ ਦਾਮਨ ਸਿੱਲ੍ਹਾ ਕੀਤਾ,ਨਜ਼ਮ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ ...ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅਤੇ ਰੂਹ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸੇ ਦਿੰਦੀ..ਮੇਰੇ ਅਣਕਹੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚੋਂ ਰੇਤ ਅਤੇ ਮੋਤੀ ਵੱਖ ਵੱਖ ਛਾਣਦੀ----ਕਿਸੇ ਡੂੰਘੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਵਿਚ ਲਹਿ ਜਾਂਦੀ.----ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ,ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਦੇ ਹਰ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਹੈ...ਹਰਫ਼ ਦੀ ਆਪਣੀ ਇਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਇਕ ਅਤੀਤ ਹੈ. ਰਾਤ ਦੀ ਸਾਰੰਗੀ ਜਿਉਂ ਹੀ ਦਰਦ ਭਰਿਆ ਰਾਗ ਛੇੜਦੀ ਹੈ...ਫ਼ਰੇਜ਼ਰ ਦਰਿਆ ਦੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਸ਼ੋਰ ਮਚਦਾ ਹੈ...ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਦੀ ਕੱਚੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟਦੀ ਹੈ...ਉਹ ਉੱਠ ਬਹਿੰਦੀ ਹੈ...ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦਿੰਦੀ..
 
ਚਲੋ ...
ਲਕਵਾ ਮਾਰੇ ਸੁਫਨਿਆਂ ਨੂੰ
ਕਾਠ ਮਾਰ ਸੁੱਟੀਏ
ਕਹਿਕਹੇ ਲਗਾ ਕੇ ਹੱਸੀਏ
ਤੇ ਯਾਦ ਕਰੀਏ
ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਸਵੇਰ
ਜਦੋਂ ਸੂਰਜ ....
ਪੱਕੀਆਂ ਕਣਕਾਂ ਨੂੰ
ਦਗ਼ਾ ਦੇ ਗਿਆ ਸੀ ..... 
 
ਏਨੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਏਨੇ ਗਹਰੇ  ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਹੱਥ  ਪਾ ਲੈਣਾ ਯਕੀਨਨ ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਨੂੰ ਉੱਚੀਆਂ ਉਡਾਰੀਆਂ ਤੀਕ ਲੈ ਜਾਏਗਾ...ਇਹ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦਾ ਇਕ ਵਹਿੰਦਾ ਦਰਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਜਿੰਨਾ ਡੁੱਬਦੇ ਜਾਉ ਨਿੱਘ ਆਉਂਦਾ  ਜਾਏਗਾ . ਯਕੀਨਨ ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਕੰਬਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ .....ਤਨਦੀਪ ਜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਾਸਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਹਾਰਦਿਕ ਸੁੱਭ ਕਾਮਨਾਵਾਂ ਨੇ !
 
ਹਰਕੀਰਤ ਹੀਰ
18 ਈਸਟ ਲੇਨ , ਸੁੰਦਰਪੁਰ
ਹਾਊਸ ਨੰਬਰ -5
ਗੁਹਾਟੀ -5 (ਆਸਾਮ , ਇੰਡੀਆ )

गुरुवार, 13 जून 2013

ਕਤਲ ਹੁੰਦੇ ਸੁਰਖ ਰੰਗ ....

ਹੁਣ ਤੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ 
ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਨਾਂਅ ਦੀ ਨਜ਼ਮ  
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਖਾਮੋਸ਼ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ 
ਤੱਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ 
ਆਪਣੇ ਅਣਕਹੇ ਲਫਜ਼ 
ਜੋ ਸਫਿਆਂ ਉੱਤੇ 
ਉਦਾਸੀ ਦੀ ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਬੈਠੇ  
ਅਣਚਾਹੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵਾਹ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ 
ਜਦ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੁਹੱਬਤ ਨਹੀਂ ਸੀ 
ਹਵਾ ਲਟਬੌਰੀ ਜਿਹੀ 
ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ਜ਼ਖਮਾਂ ਨੂੰ 
ਦਰਦ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਠਹਾਕੇ ਮਾਰ 
ਮੁੱਕ ਚੁੱਕੀ ਖੁਸ਼ੀ 
ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਕਸਕੇ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦੀ 
ਭਿੱਜੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਕੱਟ ਸੁਟਦੀਆਂ ਕੈਂਚੀ ਫੜ੍ਹ 
ਖਿੜੇ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਸੁਰਖ ਰੰਗ 

ਅੱਜ  ਜਦ ਤੇਰੇ ਨਾਂਅ ਦੇ ਅੱਖਰ 
ਹਨੇਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ 'ਚ ਮੁਸਕੁਰਾਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸੀ  
ਤੇ ਹੱਸਣ ਦੀ ਮਾਕੂਲ ਵਜਾਹ ਮਿਲ ਗਈ ਸੀ
ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ 
ਮੇਰੇ ਨਾਂਅ ਦਾ ਕੋਈ ਅੱਖਰ....

रविवार, 9 जून 2013

ਮੁਹੱਬਤ....

ਤਿੱਖ਼ੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ 
ਕੱਟਦੀ ਹੈ ਰਾਤ ...
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਉਦਾਸੀ 
ਬੇਕਾਬੂ ਜਿਹੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਖਿਆਲ 
ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹਵਾ
ਹਿੱਕ 'ਚ ਦੱਬੇ ਅੱਖਰਾਂ ਦਾ 
ਅਰਥ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ 
ਦੱਸ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਦੱਸਾਂ ..
ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਕੋਈ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸਤਰ 
ਰੱਸੀਆਂ ਖੋਲਣਾ ਚਾਉਂਦੀ ਹੈ ....

गुरुवार, 6 जून 2013

ਉੜਾਨ ....

ਉਡਾਣ ....

ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਚਿੜੀ 
ਜੋ  ਛੂਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਆਕਾਸ਼
ਪਰ ਹਰ ਬਾਰ ਡਰ ਜਾਂਦੀ ਸੀ 
ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਖੰਭਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ
ਉਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦੀ 
ਆਕਾਸ਼ ਸਿਰਫ਼ ਖੂਬਸੂਰਤ  
ਖੰਭਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ 
ਉੱਚੀ ਉਡਾਣ ਦੀ ਸੋਚ 
ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਵੀ
ਹੁੰਦਾ ਹੈ ...

गुरुवार, 30 मई 2013

ਮੁਹੱਬਤ ਕਦੇ ਚਨਾਬ 'ਚ ਨਹੀਂ  ਡੁੱਬਦੀ
ਚਨਾਬ ਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਨੂੰ ਵਰਿਆਂ  ਤੀਕ  ਜਿੰਦਾ ਰਖਦੀ  ਹੈ ......

                                                        ਹੀਰ .......

रविवार, 12 मई 2013

ਮੇਰਾ ਨਾਂਅ.....

ਮੇਰਾ ਨਾਂਅ 'ਖਿਆਲ '... 
ਮੇਰਾ ਨਾਂਅ 'ਮਰਜ਼ੀ '... 
ਮੇਰਾ ਨਾਂਅ 'ਹੀਰ '....
ਤੂੰ ਜਿੰਨੇ ਨਾਂਅ ਰੱਖਣੇ ਨੇ ਰਖ ਲੈ 

ਤੇ ਇੰਜ ਹੀ ਖਿਆਲਾਂ ਨੂੰ ਰੰਗ ਦਿੰਦਾ ਰਹਿ 
ਮੈਂ ਮਰਜ਼ੀ ਬਣ ਦੀ ਜਾਵਾਂਗੀ 

ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੀ ਵੀ 
ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੀ ਵੀ ...

ਜਿਵੇਂ ਰੱਬ ਦਾ ਖਿਆਲ 
ਬੜਾ ਨਿੱਘਾ ਤੇ ਸੁਹਾਵਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ 

ਉਂਜ ਹੀ ਤੇਰਾ ਖਿਆਲ ਵੀ 
ਰੱਬ ਵਰਗਾ ਹੈ 
ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ 'ਖਾਮੋਸ਼ ਚੀਕਾਂ' ਨੂੰ 
ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ  ਰੰਗ ਭਰੇ

ਤੇ ਉਹ ਅੱਖਰ ਅੱਖਰ ਹੋ 
ਵਰਕਿਆਂ 'ਤੇ ਖਿੜ  ਗਈਆਂ ...
ਇਕ ਉਦਾਸ ਜੇਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਹਨੇਰਿਆ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਖੋਹਲ 

ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਤੱਕਣ ਲੱਗੀ 
ਅੱਜ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰ 

ਸੂਰਜ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਪਸੀਨਾ ਵੇਖਿਆ 
ਇਹ ਤੇਰੇ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਕਰਾਮਾਤ ਸੀ 
ਉਹ ਮੁੜ੍ਹਕੋ -ਮੁੜ੍ਹਕੀ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕਦਾ ਫਿਰੇ 
ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਜ਼ਿਕਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ 

ਹਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਘੋਲੀ ਬੈਠੀ 
ਮਹਿਕ ਰਹੀ ਹਾਂ ....
ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਦੀ ਵੀ ਬਣ ਕੇ 
ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦੀ ਵੀ .....

रविवार, 5 मई 2013


ਮਹਿਕ ...

ਤੇਰਾ ਖ਼ਤ ਮਿਲਿਆ
ਇਕ ਮਹਿਕ ਜੇਹੀ
ਉੱਤਰ ਗਈ  ਸੀ ਸਾਹਾਂ 'ਚ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਰੰਗਾ ਦੀ
 ਤੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀ
ਜਾਂ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਦੀ ਸੀ 
ਪਰ ਮੈਂ ਧੁਰ ਤੀਕ
ਭਿਜ ਗਈ ਸਾਂ ...
ਕੁਝ ਪਲ ਲਈ ਹੀ ਸਹੀ
ਮੈਂ ਹਕ਼ੀਰ ਤੋਂ ਹੀਰ ਹੋ ਗਈ ਸਾਂ ....

शनिवार, 4 मई 2013

ਅੱਜ ਇਮਰੋਜ਼ ਜੀ ਦੀ ਇਹ ਨਜ਼ਮ ਖ਼ਤ ਰਾਹੀ ਆਈ  ....
ਬੰਦਾ ਅਜਾਦ ਨਹੀਂ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ
ਹਵਾਵਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹਨ
ਅਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ
ਸ਼ਬਦ ਨਜ਼ਮ ਬਣਦਾ
ਵਾਰਿਸ ਬਣਦਾ
ਪਰ ਹੀਰ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ
ਹੀਰ ਮੁਹੱਬਤ ਬਣਦੀ ...
ਕਿੱਸੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੋਚ ਬਣਦੀ
ਪਰ ਸੋਚ ਮੁਹੱਬਤ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ
ਹੀਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੋਈ ਨਜ਼ਮ ਬਣੇ ਨਾ ਬਣੇ
ਪਰ ਹੀਰ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ
ਇਕ ਇਲਾਹੀ ਗੀਤ ਬਣ ਗਈ ਹੈ
ਜੋ ਖਾਮੋਸ਼ ਸਦੀਆਂ
ਗਾਉਂਦੀਆਂ ਆ ਰਾਹੀਆਂ ਹਨ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੇ
ਇਸ ਇਲਾਹੀ ਗੀਤ ਨੂੰ
ਜੋ ਵੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾਲ ਜਾਗ ਕੇ
ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾਲ ਜਾਗ ਕੇ
ਜੋ ਵੀ ਇਸ ਇਲਾਹੀ ਗੀਤ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਹੈ
ਉਹ ਹੀਰ ਹੀਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ....
ਇਸ ਗੀਤ ਨੂੰ ਗਾਉਂਦਾ ਗਾਉਂਦਾ ਵੀ
ਤੇ ਸੁਣਦਾ ਸੁਣਦਾ ਵੀ
ਮੈਂ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਵਾਰਿਸ ਵਾਰਿਸ ਹੋਇਆ ਹਾਂ .....

                            ਇਮਰੋਜ਼ ............

ਤੇ ਇਹ ਮੇਰਾ ਜਵਾਬ ਹੈ ਇਮਰੋਜ਼ ਜੀ ਦੀ ਨਜ਼ਮ ਦਾ .....

ਕੈਦ ਮੁਹੱਬਤ ....

ਬੇਸ਼ਕ ਹਵਾਵਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਨੇ
ਪਰ ਸ਼ਬਦ ਆਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਅਪਣੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਤੋੜਾਂ
ਜਿਸਨੇ ਕੈਦ ਕਰ ਰਖਿਆ ਹੈ
ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ...
ਹੋਠਾਂ ਅੰਦਰ ....

 ਹੀਰ ਨਜ਼ਮ  ਬਣ ਸਕਦੀ  ਹੈ
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਗੀਤ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ
ਪਰ ਖੁਦ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ
ਨਹੀਂ   ਬਣ ਸਕੀ   ....

ਤੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾਲ ਜਾਗ ਕੇ
ਬੇਸ਼ਕ ਗਾਂਦਾ ਰਹਿ
ਇਲਾਹੀ ਗੀਤ
ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ
ਤੇ ਵਾਰਿਸ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ..

ਪਰ ਹੀਰ ,ਹੀਰ ਹੋ ਕੇ
ਸਿਰਫ ਜਾਗ ਸਕਤੀ ਹੈ
ਰਾਤਾਂ ਦੇ ਹਨੇਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਲੈ
ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦੀ ਜੁਬਾਨ ਨਾਲ
ਲਿਖ ਸਕਦੀ ਹੈ ਉਸਦੀ ਪੀਠ ਤੇ
ਤੇਰਾ ਨਾ ....

ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰ
ਰਖ ਸਕਦੀ ਹੈ ਸਿੱਪੀ ਵਿਚ
ਮੋਤੀ ਬਣਨ ਤੀਕ ..
ਇਕ ਸੁੱਚਾ ਤੇ ਪਾਕ ਮੋਤੀ
ਹੀਰ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਵਰਗਾ
ਪਰ ਉਹ ਆਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ .....

ਹਰਕੀਰਤ ਹੀਰ ......

शनिवार, 13 अप्रैल 2013

ਵੈਸਾਖੀ ਦੇ ਕੁਝ ਹਾਇਕੂ  ........

ਆਈ ਵੈਸਾਖੀ
ਭੰਗੜੇ,ਗਿਧੇ ਪਾਈਏ
ਖੁਸ਼ੀ ਮਾਣੀਏ

ਪੰਜ ਪਿਆਰੇ
ਸੱਜੇ ਗੁਰੂ ਗੋਵਿੰਦ
ਵੈਸਾਖੀ ਦਿਨ

ਛਕੋ ਅਮ੍ਰਿਤ
ਸਜੋ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ
ਸ਼ਾਨ ਏ ਸਾਡੀ

ਵੀਰ ਖਾਲਸੇ
ਜਾਲੀਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਗ
ਸਹੀਦ ਹੋਏ

ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚ
ਲਹਿਰਾਣ ਬੱਲੀਆਂ
ਕਣਕ ਹੱਸੀ

शनिवार, 6 अप्रैल 2013

ਜੇ ਕਿਦਰੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਮਿਲੇ .....



ਜੇ ਕਿਦਰੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਮਿਲੇ
ਇਕ ਬੁੱਕ ਭਰਕੇ  ਲੈ ਆਵੀਂ ....

ਦਰਦ ਦੇ ਸੀਨੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖ
ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਖਾਤਿਰ
ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ  ਲੈ ਆਈਂ
ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਕਾਲੇ ਤੰਬੂਆਂ ਅੰਦਰ
ਡਰਦੇ ਨੇ ਹੁਣ  ਹੀਰ ਦੇ ਸਾਹ
ਉਦਾਸੀਆਂ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਧੂੰਏਂ 'ਚੋਂ 
ਮਨ ਦਾ ਚਾਨਣ ਲੈ ਆਵੀਂ ....

ਜੇ ਕਿਦਰੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਮਿਲੇ
ਇਕ ਬੁੱਕ ਭਰਕੇ  ਲੈ ਆਵੀਂ ....

ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਰਾਂਝਿਆ ਦਰਿਆ ਮਿਲੇ
ਚੁੱਲੀ  ਭਰ ਤੂੰ ਲੈ ਆਵੀਂ
ਮੇਰੀ ਛਾਤੀ 'ਤੇ ਸਿਰ ਰਖ
ਪਿਘਲ ਜਾਵੇ ...ਕੀਤੇ
ਅੱਖੀਆਂ ' ਚੋੰ ਨਿਰ ਉੱਤਰ ਆਵੇ
ਰਹਿਮਤ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਵੇ ...
ਮੱਧਮ -ਮੱਧਮ 
ਗੀਤ ਸੁਰੀਲੇ ਲੈ ਆਵੀਂ
ਲੰਬੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ' ਚ
ਕੋਈ ਖੰਬ ਸੰਵਾਰੇ , ਉਡ ਜਾਵੇ
ਖਿੱਲਰੇ ਸੁਪਨੇ , ਰੁਲ ਗਏ ਹਾਸੇ
ਠਹਿਰ ਗਈ ਹਨੇਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ 'ਚ
ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਨ ਨੂੰ ਲੈ ਆਵੀਂ ...

ਜੇ ਕਿਦਰੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਮਿਲੇ
ਇਕ ਬੁੱਕ ਭਰਕੇ  ਲੈ ਆਵੀਂ ....


ਕੱਟ ਲਈਆਂ ਉਮਰਾਂ
ਲੰਘ ਗਏ ਦਿਨ
ਉਜੜੇ ਘਰਾਂ ਦਿਆਂ  ਲਾਸ਼ਾਂ ਅੰਦਰ 
ਕੰਬ ਰਹੇ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦੇ ਮਨ
ਵਗਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਅੰਦਰ
ਜੀਉਣ ਜੋਗੇ ਹਾਸੇ ਲੈ ਆਵੀਂ

ਜੇ ਕਿਦਰੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਮਿਲੇ
ਇਕ ਬੁੱਕ ਭਰਕੇ  ਲੈ ਆਵੀਂ ....

ਹਰਕੀਰਤ 'ਹੀਰ '



मंगलवार, 2 अप्रैल 2013

  ਸਮੀਖਿਆ ....- ''ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ '' ( ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ)


ਦਿਲ ਟੁੱਟਿਆ ਆਵਾਜ਼ ਐਨੀ ਆਈ ਮਿੱਤਰਾ
ਜੀਹਦੇ ਸ਼ੋਰ ਨਾਲ ਰੁੱਸ ਗਈ ਖ਼ੁਦਾਈ ਮਿਤਰਾ (ਦਿਲ ਟੁੱਟਿਆ )
ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼

ਇਕ ਅਰਸਾ ਹੋਇਆ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੇ ਮੈਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ - ਖੇਡਦੀ 'ਆਰਸੀ' (ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ ਦੀ ਵੈੱਬ ਪਤ੍ਰ‍ਿਕਾ ) ਦੇ ਬੂਹੇ ਮੂਹਰੇ ਜਾ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ...ਉੱਥੇ ਹੀ ਇੱਕ ਗਹਿਰੀਆਂ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋ ਗਈ ...ਲੱਗਾ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਜਿਹਾ ਹੈ ....ਦਰਦ ਨੂੰ ਦਰਦ ਪਛਾਣ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ...ਮੈਂ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹਉਕਿਆਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਕਈ ਸਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦੇ ਰੂਪ 'ਚ ਜ਼ਖਮ ਫਲੋਰ ਰਹੇ ਸੀ ..ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਦੀ ਗਈ ...ਇਕ ਚੀਸ ਜਿਹੀ ਉੱਠਦੀ ਰਹੀ ...ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੱਗ ਦੇ ਤਾਪ 'ਚ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ...ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਦਰਿਆ ਦੀ ਕੋਈ ਬਲਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੋਵੇ ....ਜਿਵੇਂ ਮਨਾਂ ਦੇ ਤੀਲੇ-ਤੀਲੇ ਹੋਏ ਆਲਣੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਮੇਟ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਹੋਣ ...ਮੈਂ ਕਿਤਨੀ ਹੀ ਦੇਰ ਉਹਨਾ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਖਾਮੋਸ਼ ਤੱਕਦੀ ਰਹੀ ......ਤੇ ਅੱਜ ਉਹੀ ਸ਼ਬਦ ਕਾਵਿ -ਸੰਗ੍ਰਹਿ '' ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ ''ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੇ ....

ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੇਰਾਂ ਪੜ੍ਹ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ ...ਜਿਵੇਂ ਹਵਾ 'ਚ ਤੈਰਦੇ ਬੱਦਲ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਣ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਭਿਉਂ ਕੇ ਏਦਾਂ ਚਲੇ ਜਾਣ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨਾ ਚੱਲੇ ਕਿ ਕਦੋਂ ਕੋਈ ਭਟਕਿਆ ਹੋਇਆ ਕਾਰਵਾਂ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ. ਪੜ੍ਹਦੇ -ਪੜ੍ਹਦੇ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੱਟ ਮਾਰਦੀਆਂ ਸਿੱਧੇ ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਉਤਰਦੀਆਂ ਨੇ ......

ਮਿੱਟੀ ਦਿਆਂ ਭਾਂਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਟ ਜਦੋਂ ਲੱਗਦੀ।
ਬੁਝ ਜਾਂਦੀ ਧੂਣੀ ਉਦੋਂ ਦਿਲ ਵਾਲੀ ਅੱਗ ਦੀ।
ਯਾਰਾਂ ਵਲੋਂ ਪੌਣਾ ਜਦੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨਿਰਾਸੀਆਂ
ਐਵੇਂ ਤਾਂ ਨੀ ਦਿਲਾਂ ਉੱਤੇ ਛਾਉਂਦੀਆਂ ਉਦਾਸੀਆਂ (ਉਦਾਸੀਆਂ )

ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹਇਆਂ ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ ਜੀ ਲਿਖਦੀ ਹੈ , '' ਕਦੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਵੇਖਿਓ : ਬਹਾਰ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਸੀ ? ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਜੁਗਨੂੰ ਚਮਕਣਗੇ ...ਉਹ ਆਖੇਗਾ ...ਫੁੱਲ ਜਰੂਰ ਖਿੜੇ ਹੋਣਗੇ ...ਰੁੱਖਾਂ ਨੇ ਹਰੇ ਕਚੂਰ ਲਿਬਾਸ ਵੀ ਪਹਿਨੇ ਹੋਣਗੇ ...ਬੱਸ ਪਰ 'ਉਹ' ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ ...ਮੇਰੇ ਹਰ ਸਾਹ ਵਿਚ ਸੀ ...ਮੈਂ ਬਹਾਰ ਦੀ ਆਮਦ ਤੋਂ ਬੇਖਬਰ ਸਾਂ. ਜਾਂ ਕਿਤੇ ਸਵਾਲ ਕਰ ਲੈਣਾ : ਬਰਸਾਤ ਕਿੰਝ ਬੀਤੀ ? 'ਉਹ' ਵਿੱਛੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ..ਮੈਂ ਕਦੇ ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਛੜਾਕੇ ਵਿਚ ਭਿੱਜਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ...ਇਕ ਉਦਾਸ ਹਉਕੇ ਅਤੇ ਭਿੱਜੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਕੰਬਣੀ ਛੇੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ '' -

ਬਿਨਾਂ ਰੋਇਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਥਰੂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਸੀ।
ਹੱਸੇ ਬਿਨਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਵੀ ਛਾ ਜਾਂਦੇ ਸੀ।
ਰੋਂਦੇ -ਰੋਂਦੇ ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਇਨਕਾਰ,
ਨਾ ਹੀ ਹੱਸਦਿਆਂ ਕਦੇ ਇਕਰਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਐਹੋ ਜਿਹਾ ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ (ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ )

ਤਨਦੀਪ ਤਮੰਨਾ ਅੱਗੇ ਆਖਦੀ ਹੈ , ''ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਪੋਲੇ ਹੱਥੀ ਛੁਹਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ...ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਰੱਟਣ ਉਸਦੇ ਜਖ਼ਮ ਉਚੇੜ ਸਕਦੇ ਨੇ ....ਉਸ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ...ਜਿਵੇਂ ਪੌਣ ਆਪਣੇ ਦੁਪੱਟੇ 'ਚ ਕੋਈ ਅਗਨ ਛੁਪਾਕੇ ਲਿਆਈ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ...ਕਿਸੇ ਸੁੰਨੀ ਪਈ ਦਰਗਾਹ 'ਤੇ ਬੁਝੇ ਪਏ ਦੀਵਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨ ਕਰ ਗਈ ਹੋਵੇ .....''-

ਆ ਉਇ ਦਿਲਾ , ਆ ਬਹਿ ਉਇ ਦਿਲਾ।
ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਅਸਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਉਇ ਦਿਲਾ।
ਕੋਈ ਦੁੱਖ -ਸੁੱਖ ਸੁਣੀਏ ਸੁਣਾਈਏ ਸੋਹਣਿਆ।
ਬਾਤ ਮੋਈਆਂ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੀ ਪਾਈਏ ਸੋਹਣਿਆ (ਮੋਈਆਂ ਮੁਹੱਬਤਾਂ )

ਮੋਹਨ ਸਪਰਾ ਆਖਦੇ ਨੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪਾਣੀ ਤੇ ਰੇਤ ਵਰਗਾ ਹੈ. ਵਗਦੇ ਵੀ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਜੀਰਦੇ ਵੀ ਜਾਣਾ. ਉੱਪਰੋਂ ਸੇਕ ਸਹਿਣਾ ਅਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਨਮੀਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿਣਾ ''-

ਨਿੱਤਰੀ ਜਿਹੀ ਨਜ਼ਰ ਵਾਲੀਏ
ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦੀ ਸਹੁੰ
ਮੇਰੀਆਂ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹੀਂ
ਕਿਤੇ ਤਲੀਆਂ 'ਚ ਲੈ ਕੇ ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਪਲੋਸਦਾ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਜਖ਼ਮ ਨਾ ਸਿਰਜ ਲਵਾਂ .....(ਮੈਂ ਤੈਨੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ )

ਔਰਤਾਂ ਉੱਤੇ ਕਵੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ. ਸ਼ਾਇਦ ਕਰਕੇ ਕਵੀ ਨੇ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਨਾਂਅ ''ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ '' ਰੱਖਿਆ ...ਕਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ -

ਨਾ - ਨਾ
ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ
ਕਿ ਸਵਾਲ ਕੀਤੀਆਂ
ਕੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਡਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਕਿ ਕੁੜੀਆਂ
ਅੱਗ ਤੋਂ ਵੀ ਤ੍ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ
- ਮੀਂਹ ਤੋਂ ਵੀ (ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ )

ਕਾਫੀ ਲੰਮੇ ਵਕਫ਼ੇ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼ ਜੀ ਦੀ ਇਹ ਨਵੀਂ ਕਿਤਾਬ ਆਈ ਹੈ . ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਫਿਲਮੀ ਜਗਤ ਦੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਕਰਕੇ ਕਵਿਤਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿੱਥ ਆ ਗਈ ਸੀ.ਬਸ ਵਿੱਥ ਹੀ ਆਈ ਸੀ ਜੁੜਾਅ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ... ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੋਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਉਹ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਸੀ . ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ 'ਉਦਾਸ ਸਿਰਲੇਖ' (1989)ਸੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਅਜੇ ਮੋਕਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ. ਪਰ ਪਰਮਿੰਦਰਜੀਤ ਜੀ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਨਵੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਆਮਦ ਦਾ ਸੰਕੇਤ 'ਉਦਾਸ ਸਰਲੇਖ ' ਦੇ ਗਈ ਸੀ .

ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਰਖਦੇ ਹੋਏ ਦਰਸ਼ਨ ਜੀ ਆਖਦੇ ਨੇ , '' ਮੇਰੇ ਇਹਨਾ ਕਾਵਿਕ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰੂਪਾਂ ਵਿਚ ਜੀਵਿਆ ਹਾਂ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮੇਂ , ਘਟਨਾ , ਦੌਰ ਜਾਂ ਸੰਦਰਭ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜੁੜੇ ਹੋਏ. ਇਹ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਵੀ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਅਤੇ ਅਦਾਕਾਰੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ , ਮੈਂ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਉਹੋ ਜਿਹੇ ਜਾਮੇ ਅੰਦਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ''

ਦਰਵੇਸ਼ ਜੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦਿਲ 'ਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗਹਿਰਾ ਉੱਤਰਦੀਆਂ ਨੇ .. ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਹੋ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੋਂ ਖਾਸ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ. ਇਸ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਾਸਤੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਸੁਭ ਇਛਾਵਾਂ ਨੇ , ਨਿਸਚੇ ਹੀ ਇਹ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਪੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰਿਆ ਜਾਏਗਾ !

ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ - ''ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਨਾ ਕਰੋ ''
ਲੇਖਕ - ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ - ਤਸਵੀਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ , ਸਿਰਸਾ , ਹਰਿਆਣਾ
ਮੁੱਲ - 100/-
ਮੋਬ - 919779955887

ਸਮੀਖਿਆ - ਹਰਕੀਰਤ 'ਹੀਰ'
18 ਈਸਟ ਲੇਨ , ਸੁੰਦਰਪੁਰ
ਹਾਉਸ ਨੰਬਰ -5 , ਗੁਹਾਟੀ-5
ਮੋਬਾਈਲ -984171300

बुधवार, 27 फ़रवरी 2013

ਟਾਂਕੇ .....

ਤੇਰੀ ਬਹਿਸ ਦੇ ਸਵਾਲ
ਤੇ ਮੇਰੇ ਜਵਾਬਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਦਾ ਸਮਾਂ
ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ 'ਕ ਤੁਫਾਨ
ਝੇਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮਨ
ਜਿਸਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਖਾਤਿਰ
ਮੈਨੂੰ ਕਈ -ਕਈ ਵਰਾਂ
ਲਾਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ
ਹੋਠਾਂ ਉੱਤੇ ਟਾਂਕੇ ...!!

ਹਰਕੀਰਤ 'ਹੀਰ'

मंगलवार, 26 फ़रवरी 2013

ਕੁਝ ਹਾਇਕੂ  .....

1.

ਨੱਪ ਲੈਂਦੀ ਹੈ 
ਤਨ ਤੇ ਮਨ ਮੇਰਾ 
ਉੱਠਦੀ ਪੀੜ 


2.
ਪੱਤੇ ਪੁੰਗਰੇ 
ਗਹਿਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੇ 
ਖਿੜਨ ਰੰਗ 


3.
ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ
ਟੁੱਟੇ ਆ
ਪਣੇ ਖੰਭ 
ਵੇਖ ਪਰਿੰਦੇ 

गुरुवार, 21 फ़रवरी 2013

ਨਿਤਨੇਮ....

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਮੁਹੱਬਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਉੱਥੇ ਰੱਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ......

ਜਦੋਂ ਕਦਮ ਤੇਰੇ ਵਲ ਉੱਠੇ
ਮੈਂ ਇਕ ਸੁਪਨਾ ਤਾਸੀਰ ਕੀਤਾ
ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਤੰਦ ਨਾਲ
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਇਕ ਮੂਰਤ ਬਣਾਈ
ਉਸਨੂੰ ਖਵਾਬਾਂ ਦੀ ਮੌਲੀ ਬੰਨੀ
ਤੇ ਚਿਣ ਦਿੱਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਉਸ ਵਿਚ
ਬੰਦ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ
ਅੱਖਰ -ਅੱਖਰ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਲਿਖਿਆ
ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਿਤਨੇਮ ਵਿਚ
ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰ ਲਿਆ 
ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਬਾਲਦੀ ਹਾਂ
ਉਸ ਅੱਗੇ
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਦੀਵਾ ...
ਹੁਣ ਮੈਂ ਰੱਬ ਦੇ
ਹੋਰ ਕਰੀਬ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ ....

बुधवार, 13 फ़रवरी 2013

14 ਫ਼ਰਵਰੀ
(ਵੇਲੇਨਟਾਇਨ ਡੇ ਤੇ ਲਿਖੀਆਂ ਤਿਨ ਨਜ਼ਮਾਂ )

(1)

ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਦਿਨ....


ਤੂੰ ਕਿਹਾ, ਸੋਵੀਂ ਨਾ
ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਤੂੰ ਲਿਖਣੀਆਂ ਹੈ ਨਜ਼ਮਾਂ
ਕਿਉਂਕੇ ਅੱਜ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ
ਲੈ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਮੈਂ
ਪੂਰੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਹੀਰ ਹੋਕੇ
ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਹਾਂ
ਚੱਲ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਅਸਾਂ
ਨਜ਼ਮਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ 'ਚ
ਡੁੱਬ ਜਾਈਏ ....

(2)
ਤੇਹ ...

ਅਜੇ ਮੇਰੇ ਲਿਖੇ ਹਰਫਾਂ ਦੀ
ਕੋਈ ਨਜ਼ਮ ਬਣੀ ਵੀ ਨਾ ਸੀ
ਤੇ ਤੂੰ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਉੱਤਰ ਆਇਆ
ਸਫੇ ਉੱਤੇ .....
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਤੇਹ
 ਤੈਨੂੰ ਸੀ ,ਮੈਨੂੰ ਸੀ ਜਾਂ ਸਫੇ ਨੂੰ ....
ਭਰ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਤੇ ਵਗਦੀ ਨਦੀ
ਅਸ਼ਾੰਤ ਜੇਹੀ ਸੀ ...
ਮੈਂ ਲਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਚੁਮਿਆ
ਤੇ ਦਰਿਆ ਦੇ ਹਵਾਲੇ
ਕਰ ਦਿੱਤਾ ....!!

(3)
ਹਾਰ .....


ਉਮਰਾਂ ਦੇ
ਬਿਰਧ ਹੋਏ ਜਿਸਮਾਂ 'ਚੋਂ ਲੰਗਕੇ
 ਜੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮਿੱਲ ਪਏ ਆਪਾਂ
ਉਦੋਂ ਵੀ ਮੇਰੀਆਂ ਠਹਿਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ'ਚ
ਮੁਸ੍ਕੁਰਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਮੁਹੱਬਤ
ਤੈਨੂੰ ਜਿਤਣ ਲਈ
ਮੈਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਬਾਜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖੇਡੀ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਰੱਖ ਆਈ ਸਾਂ
ਸਾਰੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ
ਮੁਹੱਬਤ ਤਾਂ ਹਾਰਨ ਦਾ
 ਨਾਂ ਹੈ ......!!

शनिवार, 9 फ़रवरी 2013

ਰੁੱਤਾਂ ਦੇ ਮੌਸਮ......

ਤੇਰੀ ਮੁਸਕਾਨ ਦੇ ਛਿੱਟੇ
ਮੇਰੇ ਵਜੂਦ'ਤੇ ਉਦੋਂ ਆਣ ਪਏ
ਜਦੋਂ ਬਲਦੇ ਅੱਖਰਾਂ ਨੇ
 ਲੂਹ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਮੇਰਾ ਜਿਸ਼ਮ ...
ਤੇਰੀ ਹੋਂਦ ਨੇ ਉਦੋਂ ਹੱਥ ਫੜਿਆ
ਜਦੋਂ ਦਰਿਆ ਚੁਪ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਵਿਚ
ਉੱਤਰ ਗਿਆ  ਸੀ ..
ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ
 ਉਦੋਂ ਅੱਖ ਭਰੀ ...
ਜਦੋਂ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਭਟਕਣ ਰੁਕ ਗਈ ਸੀ
ਮੈਥੋਂ ਕਟੇ ਪਰਾਂ ਨਾਲ ਉੜ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ'ਤੇ
ਰੁੱਤਾਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਲੰਗ ਗਏ.....

रविवार, 27 जनवरी 2013

26 ਜਨਵਰੀ ਇਮਰੋਜ਼ ਦੇ ਜਨਮਦਿਨ  ਤੇ  ਇਕ ਨਜ਼ਮ .....

ਇਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਵਾਲੇ  ਦਿਨ
ਮਾਂ ਨੇ ਰੰਗਾ ਦੀ ਕਲਮ  ਫੜਾ
ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਉਸਨੂੰ  ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ
ਤੇ ਉਹ ਕਲਮ ਫੜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ
ਭਰਦਾ ਰਿਹਾ 
ਹੋਰਨਾ ਦੀ ਤਕਦੀਰਾਂ 'ਚ
ਰੋਸ਼ਨੀਆਂ ਦੇ ਰੰਗ ....

ਕਦੇ ਮੁਹੱਬਤ ਬਣ
ਕਦੇ ਨਜ਼ਮ ਬਣ
ਤੇ ਕਦੇ ਰਾਂਝਾ ਬਣ ....

ਇਕ ਦਿਨ ਮਿੱਟੀ ਨੇ ਸਾਹ ਭਰੇ
ਤੇ ਖਿਲਰੇ  ਪਏ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਉੱਤੇ
ਲਿਖ ਲਏ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੇ  ਅੱਖਰ
ਤੇ ਅਮ੍ਰਿਤਾ ਬਣ ਜਿੰਦਾ ਹੋ ਗਈ ..
ਪੀਲੇ ਫੁੱਲ ਕਦੇ ਸੁਰਖ ਹੋ ਜਾਂਦੇ
ਤੇ ਕਦੇ ਗੁਲਾਬੀ.....
ਧਰਤੀ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ
ਪੀਂਘਾਂ ਸਤਰੰਗੀ ਹੋ
ਝੂਲਨ ਲਗ ਪਇਆਂ ...

ਦੱਸ ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਧਰਤੀ ਹੈ
ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈਂ
ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਜਖਮਾਂ ਵਿਚ
ਭਰਨਾ ਚਹੁੰਦੀ  ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਰੰਗ
ਉਨਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਪਲਾਂ ਨੂੰ
ਹੱਥਾ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਉੱਤੇ ਵਾਹ
ਟੁਟਦੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ..
 ਤਰਤੀਬ ਦੇਣਾ ਚਹੁੰਦੀ ਹਾਂ
ਅੱਜ ਮੈਂ ਵੀ ਰੰਗਨਾ ਚਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਵਰਿਆਂ  ਤੋਂ ਬੰਦ ਪਏ
ਦਿਲ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ ਨੂੰ
ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਰੰਗਾ ਦੇ ਨਾਲ

ਇਮਰੋਜ਼ ....
ਕੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ  ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ
ਕੁਝ ਰੰਗ ਉਧਾਰੇ ਦਏੰਗਾ ...?


ਹਰਕੀਰਤ 'ਹੀਰ'
 (2)

ਇਕ ਦਿਨ
ਇਕ ਕੁਖ ਨੇ ਤੈਨੂੰ
ਰੰਗ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾ
ਅਸਮਾਨ ਅੱਗੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਪਰ ਤੂੰ ਸਿਰਫ
ਇਕ ਬੁਤ ਉੱਤੇ ਰੰਗ ਫੇਰਿਆ
ਤੇ ਅਪਣੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਅੱਖਰ
ਉਸ ਵਿਚ ਬੋ  ਦਿੱਤੇ ..

ਤਲਖ ਮੌਸਮਾਂ ਨੂੰ
ਰਾਸਤਾ ਲਭ ਗਿਆ
ਜਖਮਾਂ ਦੇ ਪੁੱਲ
ਉਮਰ ਪਾਰ ਕਰ ਗਏ
ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਸੀ
ਤੇ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਪਾਣੀ
ਉਹ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨਾਲ  ਸਿਗਰੇਟਾਂ ਦੀ ਰਾਖ  ਝਾੜਦੀ
ਤੂੰ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੀ ਮੰਜੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੈਨਵਸ 'ਚ ਰੰਗ ਭਰਦਾ
ਉਹ ਮਾਝਾ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਖਵਾਬਾਂ  ਦੀ ਮਾਝਾ *....

ਇਕ ਵਰਾਂ
 ਮਾਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਜੰਮਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਇਕ ਵਾਰੀ
ਮਾਝਾ ਨੇ ਤੈਨੂੰ  ਜੰਮਿਆ...
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਯੋਂ ਇਮਰੋਜ਼
ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ...
ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ
ਮੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦੀ ਰਾਖ਼  ਉੱਤੇ
ਰੰਗ ਫੇਰ ਦਿੰਦਾ
ਤੇ ਉਹਨਾ ਵਿਚ ਦੀ ਮਰੀ ਮੁਹੱਬਤ
ਮੁੜ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ .....
ਯਕੀਨ ਜਾਣ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਪਦੀ ਅੱਗ ਦਾ
ਸਪਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਆਂਗੀ
ਬਸ ਇਹਨਾ ਠੰਡੇ ਤੇ ਜ਼ਰਦ ਹੋਏ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ
ਉਸਨੂੰ  ਛੂਹ ਕੇ
ਹੀਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ....

ਮਾਝਾ *-ਇਮਰੋਜ਼ ਅਮ੍ਰਿਤਾ  ਨੂੰ ਮਾਝਾ ਸੱਦਦੇ ਸੀ 

बुधवार, 23 जनवरी 2013

ਮੁਹੱਬਤ ....

ਉਹ ਰੋਜ਼ ਉੱਥੇ
  ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਆਂਦੀ ਹੈ
 ਇੱਟ ਤੇ ਇੱਟ ਚਿਣ ਕੇ
ਸਬਦਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿਚ ਖੜੀ  ਹੋ
ਪੁਛਦੀ ਹੈ ਉਸਨੂੰ
ਮਜਬੂਰ ਹੋਈ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਜਾਤ...
  ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਧਾਰ ਤੋਂ ਲੁਕਦੀ
ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਗੱਲਵਕੜੀ ਪਾਈ
ਗੁੰਗੇ ਸਾਜਾਂ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਹੈ  ਗੱਲਾਂ..

ਪਿੰਜਰੇ ਤੋ ਪਰਵਾਜ਼ ਤੀਕ
ਉਹ ਕਈ  ਵਾਰ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਚੜੀ ਸੀ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ 
ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿਚ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਣਲਿਖੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ
ਪਾਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਦੇ
ਉਹ ਭੁੱਲ ਗਏ  ਸੀ
ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ...
 ਜੇਕਰ ਧਰਤੀ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੁੰਦੀ
ਤੇ ਦਰਿਆ ਲਹਿਰਾਂ ਨਾ ਚੁੰਮ ਲੈਂਦੇ  ... ?

ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ
 ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ
ਝੂਲ ਗਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਅੱਖਰ-ਅੱਖਰ  ਹੋ
ਪੱਥਰ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਪੱਥਰ .....
ਗੁਮਸੁਮ ਖੜੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਝੀਤਾਂ ਥਾਣੀ
  ਹਉਕੇ ਭਰਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ..
ਕੋਈ ਰੇਤ ਦਾ ਕਿਣਕਾ
ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਲਹੁ ਬਣ ਬਲਦਾ ਰਿਹਾ..

ਘੁਪ ਹਨੇਰੇ ਦੀ ਕੁਖ ਵਿਚ
ਉਹ ਦੀਵਾ  ਬਾਲ
ਮੁੜ ਚੁਪਚਾਪ
 ਪਰਤ ਆਂਦੀ ਹੈ
ਕਿਸੇ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਦੀ
ਉਡੀਕ 'ਚ ....!!

गुरुवार, 10 जनवरी 2013

ਕਰਜ਼ਦਾਰ.....

ਸੁਣ ....
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹੋ ਗਈ  ਹਾਂ
ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਿਵੇਂ ਚੁਕਾਵਾਂਗੀ ਇਹ ਕਰਜ਼
ਲੋਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਸਿਰ ਤੇ ਕਰਜ਼ ਰਹਿਨਾਂ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ
ਭਰ ਮੈਂ ਇਹ ਕਰਜ਼ ਬਣਾਕੇ ਰਖਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ
ਆਖਿਸੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੀਕ ...

 ਜੇਕਰ ਕਦੇ ਵਸੁਲਣਾ  ਹੋਵੇ
ਅਗਲੇ ਜਨਮ'ਚ ਵਸੂਲ ਲਈਂ
ਚੰਗਾ ਹੈ ਨਾ ...
ਇਸੇ ਬਹਾਨੇ ਤੂੰ ਆਵੇਂਗਾ ਤੇ ਸਹੀ ...

ਕਰਜ਼ ਹੋਰ ਵੀ ਨੇ ....
ਜਿਉਣ ਜੋਗੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇਣ ਦਾ ਕਰਜ਼
ਚੁਪਕੇ ਜੇਹੇ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਭੇਜੇ ਤੇਰੇ ਖਤਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼
ਜੋ ਕਈ ਵਰਾਂ ਮੈਨੂੰ  ਗੋਦ ਵਿਚ ਲੈ ਸਹਿਲਾਂਦੇ ਰਹੇ ਨੇ
ਸਬਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਰਜ਼ ਤੇ ਉਹ ਹੈ
ਜੋ ਤੂੰ ਬਿਨਾ ਜੁਬਾਨ ਹਿਲਾਏ
ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਫੋਨ ਉੱਤੇ ਕਹਿ ਦਿੰਦਾ ਸੀ
ਮੈਂ ਉਸ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਦੀ ਵੀ ਕਰਜਦਾਰ ਹਾਂ
ਜੋ ਅਚਨਚੇਤ ਮੇਰੇ ਹੋੰਠਾਂ ਉੱਤੇ
ਤੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਨਾਲ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਤੇ ਕਈ ਵਰਾਂ ...
ਬਿਨਾ  ਹੋੰਠਾਂ  ਨੂੰ ਜੁਮ੍ਬਿਸ ਦਿੱਤੀਆਂ
ਖਿਲਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ...
ਸਿਰਫ ਮੈਂ ਹੀ ਸੁਣ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ...

ਸੁਣ  ....
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ...
ਕਰਜਦਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ .....!!








रविवार, 6 जनवरी 2013



ਫਾਸਲੇ....


 ਜੋ ਕਦੇ ਦੇ ਨਾ ਸਕੇ

ਤਿਨਕੇ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ

ਘਰ ਬਨਾਣ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ
ਉਹ ਕੀ ਜਾਨਣ ....

ਘਰ ਕਿਸਨੂੰ  ਆਖਦੇ ਨੇ
ਅਸੀਂ ਜੋੜਦੇ ਰਹੇ  ਉਮਰ ਸਾਰੀ

ਬਿਖਰੇ ਤਿਨ੍ਕੀਆਂ ਦੇ ਤੀਲੇ 

ਪਰ ਫਾਸਲੇ ਦੋਨਾ ਵਿਚ ਦੇ 
ਜੋੜ ਨਾ ਸਕੇ .....                                   ਹੀਰ ..............


शुक्रवार, 4 जनवरी 2013

ਗ਼ਜ਼ਲ....

ਚਿਹਰਾ ਮੇਰਾ ਸੀ ਤੇ ਉਂਗਲਾਂ  ਓਸਦੀਆਂ

ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਮੇਰੀ ਸੀ ਤੇ ਗੱਲਾ ਓਸਦੀਆਂ

ਉਹ ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਗ਼ਜ਼ਲ ਲਿਖਦਾ ਰਿਹਾ

ਮੁਹੱਬਤ ਨਾ ਭਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ..