गुरुवार, 19 नवंबर 2009

ਕਵਿਤਾ ਨਾਲ ਸੰਵਾਦ......

ਕਵਿਤਾ ਨਾਲ ਸੰਵਾਦ -ਹਰਕੀਰਤ 'ਹੀਰ'



ਅੱਜ ਅਚਾਨਕ ਕਵਿਤਾ
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਖਡ਼ੀ ਹੋਈ
ਹੋਲੀ ਜੇਹੀ ਮੁਸਕਾਈ
ਤੇ ਬੋਲੀ .....
'' ਤੂੰ ਮੈਨੂ ਭੁਲ ਗਈ ਨਾ 'ਹੀਰ'
ਖਬਰੇ ਹੁਣ ਤੈਨੂ ਮੇਰੀ ਲੋਡ਼ ਨਹੀਂ '' ....

ਮੈਂ ਸਹਿਮ ਗਈ
ਹਿਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ
ਕਵਿਤਾ ਵਲ ਵੇਖਿਆ ..
ਉਸਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ, ਆਖਿਆ ....
'' ਤੂੰ ਮੈਨੂ ਗਲਤ ਸਮਝ ਰਹੀ ਹੈਂ ਸਖੀਏ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਹੋਂਦ ਨਹੀਂ
ਤੂੰ ਤੇ ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ,
ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵਿਚ ਵਸਦੀ ਹੈਂ
ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ...
'ਹੀਰ ' ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣਾ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਹੀ ਮੈਂ
ਇਹ ਜੀਵਨ ਪਾਇਆ ਹੈ
ਤੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ
ਖਤਮ ਵੀ ਕਰਾਂਗੀ ...

ਪਰ ਜਾ....
ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ
ਅਜਾਦ ਕਰਦੀ ਹਾਂ
ਪਤਾ ਕਿਓਂ ....?
ਖੋਰੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀਆਂ
ਹੋਰ ਕਿਤਨੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ
ਤੇਰੀ ਤਲਾਸ਼ ਹੋਵੇ .....!!

सोमवार, 12 अक्तूबर 2009

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ........

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ........

ਨਾਕਾਮ ਹਾਂ
ਨਾਉਮ੍ਮੀਦ ਨਹੀਂ
ਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਗੁਮਸੁਮ, ਉਦਾਸ
ਤੇਰੀ ਇਹ ਚੌਖਟ
ਮੁਸਕਿਲ ਹੈ ਤੇਰਾ ਸਫ਼ਰ

ਕਦੇ ਧੁਪ ,ਕਦੇ ਛਾਂ
ਕਦੇ ਪਤਝੜ, ਕਦੇ ਬਹਾਰ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਚਾਹਿਣ ਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ
ਇਹ ਰੁਤ...
ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵੀ ਕਰਵਟ

ਕਿਤਨੇ ਲਾਚਾਰ ਕਿਤਨੇ ਮਜਬੂਰ
ਹਾਲਾਤ ਦੇ ਅੱਗੇ ....

ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ
ਮੇਰੀ ਕ਼ਲਮ ਨਹੀਂ ਮਿਟਾ ਸਕਦੀ
ਤਕਦੀਰ ਦਾ ਲਿਖਿਆ
ਫੇਰ ਵੀ ...
ਮੇਰੀ ਆਸ ਵਿਚ
ਅਜੇ ਚੇਤਨਾ ਬਾਕੀ ਹੈ
ਇਕ ਵਿਸ੍ਵਾਸ ਹੈ .......

ਬਹਿਰੇ ਵੀ ਸੁਨ ਲੇਂਦੇ ਨੇ
ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਆਵਾਜ਼
ਦੇਣਾ ਪਵੇਗਾ ਓਸ ਖੁਦਾ ਅੱਗੇ
ਤੈਨੂ ਵੀ ਜਵਾਬ
ਤਦ ....
ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ
ਤੈਨੂ ਕਦਮ ਵੀ ਪੂਟਣਾ .....

ਵਕ਼ਤ ਭਰ ਦਏਗਾ ਇਕ ਦਿਨ
ਮੇਰੇ ਜਖਮਾਂ ਨੂੰ
ਪਾਵੇਂ ਰਹਿ ਜਾਣ ਕੁਝ
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਉੱਤੇ ਪਏ
ਖਰਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ....!!

शुक्रवार, 21 अगस्त 2009

ਲੋੜ......

ਕੱਲ ਮੈਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਦੀ
ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ
ਵਰੇਆਂ ਤੋਂ ਮੌਨ ਪਏ
ਇਕ ਪੱਥਰ ਦੀ ...

ਰਾਤ ਦੇ ਹ੍ਨੇਰੇ 'ਚ
ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ
ਬੁੱਕਲ'ਚ ਲੈ ਕੇ
ਦੇਰ ਤਕ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ
ਲਗਾ.....
ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਖਤ ਜਿਹੀ
ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ
ਤੇ ਉਹ ....
ਮੋਮ ਜਿਹਾ
ਪਿਘਲ ਗਿਆ ਹੈ

ਖੋਰੇ ....
ਸਾਨੂ ਦੋਹਨਾ ਨੁੰ ਹੀ
ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ
ਲੋੜ ਸੀ .......!!

शनिवार, 16 मई 2009

ਸਚੱ ਦਾ ਖ਼ੌਫ ....

ਸਚੱ ਦਾ ਖ਼ੌਫ ( ਮੂਲ : ਹਾਰਕੀਰਤ 'ਹਕੀਰ' , ਅਨੁ : ਅਮਰਜੀਤ ਕੌਂਕੇ )


ਦ ਵੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ
ਸਚੱ ਨਾਲ
ਮਿਲਾਉਣਾ ਚਾਇਆ
ਹਰ ਵਾਰ ਤੁੰ ਮੈਨੂੰ
ਪਰੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ

ਸ਼ਾਇਦ ਤੁੰ
ਉਸਨੂੰ ਪਛਾਣਦਾ ਸੀ
ਪਰ ਡਰਦਾ ਸੀ
ਕਿਤੇ...

ਸਚੱ ਦੀ
ਬੇਬਾਕ ਸਿਆਹੀ ਨਾਲ
ਤੇਰੇ ਸਫੇਦ ਕੁੜਤੇ ਤੇ
ਕੋਈ ਬੇਜਾ ਦਾਗ
ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ....!!


ਬੇਜਾ-ਅਨੁਚਿਤ

गुरुवार, 30 अप्रैल 2009

ਖੁੱਲੇ ਜ਼ਖ਼ਮ.....

ਅੱਜ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੇ
ਟਾਂਕੇ ਖੋਲੇ
ਤੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਾ ਦਿੱਤਾ
ਵਿਸਰ ਜਾਣ ਦਾ


ਮੈਂ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੀ
ਪੱਟੀ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ
ਤੇ ਕਿਹਾ:".....
ਦੇਖ ਦਰਦ -ਏ-ਆਸ਼ਨਾ !
ਮੇਰਾ ਹਰ ਰਿਸਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ
ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦਾ
ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੈ...!"


ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ
ਮੇਰੇ ਹਥੋਂ
ਪੱਟੀ ਖੋਹ ਲਈ
ਤੇ ਆਖਿਆ:"....
ਤੇ ਫੇਰ ਇਹਨਾ ਨੁੰ
ਖੁੱਲਾ ਰਖ਼ !
"ਤੇਰੀ ਹਰ ਟੀਸ 'ਤੇ
ਮੇਰੇ ਹਰਫ਼ ਬੋਲਦੇ ਨੇ...!!"

ਹੁਣ ਮੈਂ
ਜ਼ਖਮਾਂ ਨੁੰ
ਖੁੱਲਾ ਰਖਦੀ ਹਾਂ
ਤੇ ਮੇਰੀ ਹਰ ਟੀਸ
ਨਜ਼ਮ ਬਣ
ਸਫਿਆਂ 'ਤੇ
ਸਿਸਕ੍ਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ .....!!

ਹਿੰਦੀ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ: - ਤਨਦੀਪ ‘ਤਮੰਨਾ’

मंगलवार, 21 अप्रैल 2009

ਮੁਆਫ ਕਰੀਂ ....

ਪਿਆਰ ਤੇ ਦਰਦ
ਸ਼੍ਬ੍ਦਾਂ ਦੇ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ
ਦੀਵਾਨਗੀ ਦੀ ਹੱਦ ਤਕ
ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ
ਮੇਰੀ ਅੰਤਰਆਤਮਾਂ ਨੁੰ
ਭਿਓਂ ਜਾਂਦਾ
ਤੇ ਮੇਰਾ ਦਰਦ
ਅਖਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ
ਤੇਰੀਆਂ ਹਥੇਲਿਆਂ 'ਚ
ਸਿਮਟ ਆਂਦਾ


ਜਾਂਣਦੀ ਹਾਂ
ਕਿਤਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ
ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਨੁੰ
ਪੜ ਸਕਣਾ


ਪਰ ਤੁੰ
ਓਸਨੂੰ ਪੜਿਆ, ਸਮਝਿਆ
ਜਿੰਦਗੀ ਤੇ ਮੌਤ ਵਿਚਕਾਰ ਦੇ
ਫਾਂਸਲੇ ਨੁੰ ਵੇਖ
ਤੇਰੀ ਰੂਹ ਕਂਬੱ ਉਠੀ
ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਦੇ
ਖਤਮ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ
ਨਾ ਜ੍ਮਾਨੇ ਦਾ ਡਰ ਸੀ


ਪਰ ਮੁਆਫ ਕਰੀਂ ਦੋਸਤ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ
ਉਹਨਾ ਬੇਬੁਨਿਆਦੀ
ਰਿਸਤੀਆਂ ਨੁੰ ਵੀ
ਤੋਡ਼ ਨਾ ਸਕੀ .....!!

शुक्रवार, 17 अप्रैल 2009

ਉਹ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੁੰ ਮੇਰੀ ਤਵਾਇਫ ਸਮਝਦੇ ਰਹੇ .....

ਮਿਤਰੋ ,
ਇਕ ਨਜ਼ਮ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ...ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਰਹਿ ਗਈ ਹੋਵੇ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਤਾਂ ਦਸਣ ਦੀ ਖੇਚਲ ਕਰਨੀ ਕਿਉਕੇ ਮੇਰੀ ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਿਚ ਇਤਨੀ ਪਕੜ ਨਹੀਂ .....ਉੱਮੀਦ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਨੁੰ ਆਪਣਾ ਮਾਣ ਦਿਓਗੇ .....ਪੇਸ਼ ਹੈ ਨਜ਼ਮ ..... '' ਉਹ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੁੰ ਮੇਰੀ ਤਵਾਇਫ ਸਮਝਦੇ ਰਹੇ "

ਉਹ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੁੰ ਮੇਰੀ ਤਵਾਇਫ ਸਮਝਦੇ ਰਹੇ ........


ਅਸੀਂ ਲਿਖਦੇ ਰਹੇ ਰੂਹ ਚੀਰ ਕੇ ਦਰ੍ਦ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਮਾਂ
ਉਹ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੁੰ ਮੇਰੀ ਤਵਾਇਫ ਸਮਝਦੇ ਰਹੇ

ਲਫ਼ਜ਼ ਵੀ ਸਨ ਖ੍ਮੋਸ਼ , ਜ਼ੁਬਾ ਵੀ ਸੀ ਅਪਾਹਿਜ਼
ਹਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਹੰਝੂਆਂ 'ਚ ਵ੍ਜ਼ੂਦ ਤ੍ਲਾਸ਼ਦੇ ਰਹੇ

ਮੇਰੀ ਚਿਤਾ ਦੇ ਸ਼ੋਲਿਆਂ'ਚ ਇਹ ਕਿਸਨੇ ਹੱਥ ਤਾਪ ਲਏ
ਨਾ ਜਿਉਂਦੇਜੀ ਸਕੁੰਨ ਮਿਲਿਆ,ਮਰਕੇ ਵੀ ਤੜਪਦੇ ਰਹੇ

ਖੁਸਬੂ ਵੀ ਸੀ ਫਿਜ਼ਾਂ'ਚ ਸਾਮਣੇ ਖੁੱਲਾ ਆਸਮਾਂ ਵੀ
ਅਸੀਂ ਕਫਸ ਦੀ ਕੈਦ'ਚ ਪਰਵਾਜ਼ ਨੁੰ ਤਰਸਦੇ ਰਹੇ

ਅਸੀਂ ਤੇ ਖਾਦਿ ਸੀ ਕਸਮ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹਿਣ ਦੀ
ਅਵੇਂ ਨਹੀਂ ਜ਼ੁਲਮ ਤੇਰਾ ਘੁਟ- ਘੁਟ ਕੇ ਸਹਿਦੇ ਰਹੇ

शनिवार, 4 अप्रैल 2009

ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਠੀਕਰਾ........


ਨੀ ਮਾਏ !
ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਠੀਕਰਾ
ਕਿਸੇ ਮਾਰੀ ਠਓਕਰ ਨੀ ਮਾਏ
ਕਿਸੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਰੁਲ ਗਈ
ਅੱਧਖਿੜੀ ਜਿਹੀ ਧੁਪ ਨੀ ਮਾਏ
ਆ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਸੁਕ ਗਈ
ਟੰਗਿਆ ਮਹਿਰਾਬਾਂ ਓੱਤੇ
ਰੇਤੀਲੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਸਿਹਰਾ
ਨੀ ਮਾਏ !
ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ...................

ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ
ਕਤਲੀ ਆਵਾਜਾਂ
ਜਹਰੀਲੇ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਦੰਸ਼
ਸਰਹਾਣੇ ਕੰਬਦੀਆ ਹਵਾਵਾਂ
ਹਨੇਰੇ ਕਮਰੇਆਂ ਦੇ ਅੰਸ਼
ਉਮਰ ਏਹ ਨਾਗਫ਼ਣੀ ਜਿਹੀ
ਜ਼ਖ਼ਮ ਪ੍ਲ ਪ੍ਲ ਹੈ ਗਹਿਰਾ
ਨੀ ਮਾਏ !
ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ...................

ਢੋਵਾਂ ਕਿਸ ਤਰਾਂ
ਹਨੇਰੀ ਗਲੀਆਂ ਦਾ ਸੂਨਾਪਣ
ਕਿਸੇ ਰੇਤੀਲੇ ਜਿਹੇ ਟਿਲੇ ਦਾ
ਢੇਂਦਾ ਓਹ ਦਮ੍ਘੋਟੂ ਛ੍ਣ
ਟੁਟਦੀਆਂ ਜੁੜਦੀਆਂ
ਜੁੜਦੀਆਂ ਟੁਟਦੀਆਂ
ਓਲਝੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਦਾ
ਹੈ ਹਥਾਂ ਓੱਤੇ ਪਹਿਰਾ
ਨੀ ਮਾਏ !
ਮੈਂ ਮਿੱਟੀ................!!

शुक्रवार, 27 मार्च 2009

ਗੀਤ (ਕਰਿਬਨ ਦਸ ਵਰੇ ਪਿਹਲਾਂ ਦਾ ਲਿਖਆ).........


ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰੁਲ ਗਈ ਬਬੂਲਾ
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ....

ਹੈ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਉਦਾਸੀ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ'ਚ ਸੂਨਾਪਨ
ਹਾਰ ਕੇ ਥ੍ਮ ਗਏ ਕਦਮ
ਮਨ ਰਹਿ ਗਯਾ ਰੀਤਾ

ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰੁਲ ਗਈ ਬਬੂਲਾ
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ....

ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਏ ਸ਼ਾਖ ਕਿਵੇਂ
ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਰੁਲ ਗਈ
ਜ਼ਖਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ
ਪੱਤੀ-ਪੱਤੀ ਛਿਜ ਗਈ

ਆ ਵੇਖ ਜਾ ਇਕ ਵਾਰ ਬਬੂਲਾ
ਦਿਲ ਕਿਵੇਂ ਟੋਟੇ-ਟੋਟੇ ਕੀਤਾ

ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰੁਲ ਗਈ ਬਬੂਲਾ
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ.....

ਮੌਤ ਨੁੰ ਉਡੀਕਦੀ ਆਂ
ਮੌਤ ਵੀ ਆਈ ਨਾ
ਰੋਂਦੀ ਤੇਰੀ ਧੀ ਕਿਸੇ
ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਾਇ ਨਾ

ਆ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈ ਬਬੂਲਾ
ਗਮ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ'ਓ ਪੀਤਾ

ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰੁਲ ਗਈ ਬਬੂਲਾ
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ....!!

शनिवार, 21 मार्च 2009

ਅੱਧਖਿੜੇ ਫੁੱਲ....!!

ਆ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਤੈਨੂੰ
ਆਖਿਰੀ ਖਤ ਲਿਖ ਦੀਆਂ
ਟੂਟੀ ਹੋਈ ਸਿਸਕਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਫੇਰ ਕੋਈ ਰਾਤ ਆਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਆਵੇ

ਆ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪੀਰੋ ਲਈਏ
ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਸੁਨਹਰੇ ਵਰਕੇਆਂ ਵਿਚ
ਕੌਣ ਜਾਣੇ ਕੱਲ ਦਾ ਸਹਰ ਵੀ ਤੱਕਣਾ
ਨਸੀਬ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ


ਦੂਰ ਝਰੋਖੇ ਵਿਚੋਂ ਝਾਂਕਦਾ ਪਿਆ
ਚੰਨ ਵੀ ਅੱਜ ਕੁਝ ਅਲ੍ਸਾਯਾ ਜਿਹਾ ਹੈ
ਧੂੰਧਲੀ ਜਿਹੀ ਹੈ ਚਾਂਦਨੀ
ਅੱਤੇ ਰਾਤ ਵੀ ਕੁਝ ਉਕਤਾਈ ਜਿਹੀ ਹੈ


ਘੜੀ ਦੀ ਸੂਈਆਂ ਦੀ ਟਿਕ- ਟਿਕ
ਪ੍ਰਤੀਪਲ ਮੇਰੇ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ
ਮੈਨੂੰ ਦਿਲਾ ਦਿੰਦਿਆਂ
ਚਾਰੋ ਪਾਸੇ ਹੈ ਮੌਤ ਜਿਹਾ ਸੰਨਾਟਾ
ਤੇ ਬਸ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦਾ ਸਾਯਾ ਹੈ


ਖੁੰਜ ਗਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੇ ਵਰਕੇ
ਜ੍ਦੋਂ ਪਾਈਆਂ ਸੀ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਪਿੰਗਾਂ ਸਾਥਿਆ
ਉੱਡੇ ਸੀ ਨਾਲ ਨਾਲ ਦੋ ਪਖੇਰੁ
ਇਕ ਊਡ ਗਿਆ ਦੂਜਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਅੱਧਵਿਚਕਾਰ ਸਾਥਿਆ


ਕੱਟੇ ਨੇ ਬਡ਼ੀ ਮੁਸਕੀਲ ਨਾਲ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੁਝ ਲ੍ਹ੍ਮੇ
ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਹੋਰ ਜੀਣ ਦੀ ਆਰਜ਼ੂ ਸਾਥਿਆ
ਆ ਇਸ ਰਾਤ ਦੀਆਂ ਸੰਦੀਲੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ
ਲੁਕ ਕੇ ਚ੍ਲੀਏ ਕੀਤੇ ਦੂਰ
ਜਿਥੇ ਖਿਡਾ ਸਕੀਏ ਅਸੀਂ
ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦੇ
ਅੱਧਖਿੜੇ ਫੁੱਲ....!!

गुरुवार, 12 मार्च 2009

ਉਲਾਹ੍ਮੇ...

ਕਿਧਰੇ ਪੰਖ ਵਿਕਦੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਦਸ
ਉਡ ਕੇ ਜਾ ਬੈਠਾਂ ਖੁਦਾ ਦੀ ਮੁੰਡੇਰ ਉੱਤੇ
ਗਾ ਗਾਕੇ ਗੀਤ ਬਰਬਾਦਿਆਂ ਦੇ
ਸਜਦਾ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਰੋ ਰੋਕੇ

ਰੱਬਾ ਸਚਿਆ ਤੁੰ ਕਾਹਿਨੂ ਜੱਮਿਆਂ ਸੀ
ਧੀਆਂ ਵਲ੍ਦੇ ਤੰਦੂਰਾਂ ਵਿਚ ਝੋਖਣ ਨੂੰ
ਜਾਂ ਬੇੜੀਆਂ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਪਾ ਕਿਧਰੇ
ਬੰਨਣੀਆਂ ਸੀ ਕਿਲ ਨਾਲ ਗੁਓ ਵਾਂਗੂ

ਕੱਲ ਤਕ ਰਖਿਆ ਜਿਹੜੇ ਬਾਬੁਲ ਨੇ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਾ
ਸਤਖੈਰਾਂ ਮੰਗੀਆਂ ਤਤਿ ਵਾ ਨਾ ਲ੍ਗ ਜਾਏ
ਅੱਜ ਵੇਖ ਕਿਵੇਂ ਬੂਤ ਬਣ ਚਕ ਹਿਹਾ
ਧੀ ਦੀ ਜ੍ਲੀ ਹੋਈ ਲਾਸ਼ ਕੰਧੇ ਉੱਤੇ

ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਚ੍ਲੇ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ
ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ ਚੰਨ ਤਾਰੇ
ਦਸ ਫੇਰ ਕਿਓਂ ਦੁਖਾਂ ਵਿਚ ਪਲਦੀ ਧੀ ਰੱਬਾ
ਕਿਓਂ ਦਹੇਜ਼ ਦੇ ਵਾਸ੍ਤੇ ਨਿਤ ਜਾਂਦੀ ਮਾਰੀ...?

ਅੱਜ ਲਾਹ ਉਲਾਹ੍ਮੇ ਦੇਣੇ ਸਾਰੇ
ਤੈਨੂ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਨਿਯਾ ਰੱਬਾ
ਰਾਤ ਮੁੱਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤੁੰ
ਮੇਰੇ ਹਰ ਇਕ ਸ੍ਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਰੱਬਾ....!?!

सोमवार, 9 मार्च 2009

ਖੋਖਲ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਜੜ੍ਹ.....(ਨਜ਼ਮ)

ਦ ਵੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ ਖੋਦਣਾ ਚਾਹਿਆ
ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼
ਮੋਜ਼ੈਕ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਫਰਸ਼ ਵਿਚ
ਦੱਬੀ ਹੋਈ ਮੁਸਕਾਨ
ਧਾਹਾਂ ਮਾਰ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ
ਦੱਸ ਨੀ ਮਾਏ!
ਮੈਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਛਾਣਾਂ
ਅਪਣੀ ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ....?
................
ਕਦੇ -ਕਦੇ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ
ਇਹ ਬੰਦ ਖਿੜਕੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ
ਤੋੜ ਲਵਾਂ ਫਲਕ ਤੋਂ ਦੋ-ਚਾਰ ਤਾਰੇ
ਚੁਰਾ ਕੇ ਚੰਨ ਤੋਂ ਚਾਨਣ
ਸਜਾ ਲਵਾਂ
ਅਪਣੀ ਉਜੜੀ ਹੋਈ
ਤਕਦੀਰ ਵਿਚ.....
................
ਝੂਠ, ਫ਼ਰੇਬ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਦੀ
ਨੀਂਹ ਉਤੇ ਖੜ੍ਹੀ
ਇਸ ਇਮਾਰਤ ਵਿਚੋਂ
ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਲੰਘਦੀ ਹਾਂ
ਸੱਚ ਦੀ ਡੋਰ ਨਾਲ
ਲਹੂ ਲੁਹਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪੈਰ
ਫੁੱਲਾਂ ਉਤੇ ਪਈਆਂ
ਸ਼ਬਨਮ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ
ਅੱਥਰੂ ਬਣ ਵਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ
....................
ਦੱਸ ਨੀ ਮਾਏ!
ਮੈਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੱਲਾਂ
ਸੱਚ ਦੀ ਡੋਰ ਨਾਲ...
ਮੈਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਤੇਰੀ
ਜੰਮਿਆ ਸੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ
ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਭੇਦ ਨਾਲ਼
ਸਿੰਜਿਆ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ
ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਨੇਹ ਨਾਲ
ਪਰ ਅੱਜ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਬਾਅਦ........
.........................
ਜਦ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ
ਖੋਦਣਾ ਚਾਹਿਆ
ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼
ਮੋਜ਼ੈਕ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਫਰਸ਼ ਵਿਚ
ਦੱਬੀ ਹੋਈ ਮੁਸਕਾਨ
ਧਾਹਾਂ ਮਾਰ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ
ਦੱਸ ਨੀ ਮਾਏ!
ਮੈਂ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਪਛਾਣਾਂ
ਅਪਣੀ ਜੜ੍ਹ ਨੂੰ....??

.हरकीरत' हकीर '
=======

(२)

ਕੱਫ਼ਣ ‘ਚ ਸਿਉਂਤਾ ਖ਼ਤ.......(ਨਜ਼ਮ)

ਤੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ‘ਚੋਂ
ਉੱਡ ਕੇ
ਜੋ ਹਵਾ ਆਈ ਹੈ
ਨਾਲ਼ ਆਪਣੇ
ਕਈ ਸਵਾਲ ਲਿਆਈ ਹੈ
ਹੁਣ ਨਾ ਅਲਫ਼ਾਜ਼ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼
ਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ
ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ
ਕੱਫ਼ਣ ‘ਚ ਸਿਉਂਤਾ ਖ਼ਤ
ਲਿਆਈ ਹੈ......
ਤੇਰੇ ਰਹਿਮ
ਨੋਚਦੇ ਨੇ ਜਿਸਮ ਮੇਰਾ
ਤੇਰੀ ਦੁਆ
ਅਸਮਾਨ ਚੀਰਦੀ ਹੈ
ਦੇਹ ਤੋਂ ਵਿੱਛੜ ਗਈ ਹੈ
ਹੁਣ ਰੂਹ ਕਿਤੇ
ਤਨਹਾਈ ਹਨੇਰਿਆਂ ਦਾ ਅਰਥ
ਚੁਰਾ ਲਿਆਈ ਹੈ....
ਦਰੱਖਤਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਏ ਧੋਖਾ
ਕਿਸੇ ਫੁੱਲ ਨਾਲ਼
ਕ਼ੈਦ ‘ਚ ਜਿਸਮ ਦੀ ਪਰਛਾਈਂ ਹੈ
ਝਾਂਜਰ ਵੀ ਹਾਉਕੇ ਭਰਦੀ ਏ
ਪੈਰਾਂ ‘ਚ ਏਥੇ
ਉਮੀਦ ਜਲ਼ੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ‘ਚ
ਮੁਸਕਰਾਈ ਹੈ....
ਰਾਤ ਨੇ ਤਲਾਕ
ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਏ ਸਾਹਵਾਂ ਨੂੰ
ਬਦਨ ‘ਚ ਇੱਕ ਜ਼ੰਜੀਰ ਜਿਹੀ
ਉਤਰ ਆਈ ਹੈ
ਅਹੁ ਦੇਖ ਸਾਹਮਣੇ
ਮੋਈ ਪਈ ਹੈ ਕੋਈ ਔਰਤ
ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ‘ਹਕ਼ੀਰ’ ਦੀ
ਪਰਛਾਈਂ ਹੈ!
---------------
ਕੱਫ਼ਣ ‘ਚ ਸਿਉਂਤਾ ਖ਼ਤ – ਹਿੰਦੀ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ: - ਤਨਦੀਪ ‘ਤਮੰਨਾ’